معنای زیارت

یکی از راه‏ های بزرگداشت مفاخر و صاحبان کمال، زیارت آنان است که در حقیقت موجب بقا و استمرار حیات علمی، هنری و معنوی آنان می‏گردد. افزون بر این که عامل پیوند نسل حاضر و نسل‏ های آینده با نسل ‏های گذشته و وسیلهٴ ارتباط روحی با آنان و کمالاتشان است.

زیارت از ریشهٴ «زَور» است. اصل این واژه به معنای میل و عدول از چیزی است. دروغ را از آن جهت، زُور گفته‏اند که مایل و منحرف از راه حق می‏گردد[۱] احمد بن فارس در ادامه می‏گوید: زائر را از آن جهت زائر می‏گویند که وقتی به زیارت تو می‏آید از غیر تو عدول می‏کند و رو برمی‏گرداند[۲] از این ‏رو برخی گفته ‏اند: زیارت، به معنای قصد و توجه است[۳]. فیومی در ادامه می‏گوید: زیارت، در عرف آن است که انسان با انگیزهٴ بزرگداشت کسی و اُنس گرفتن با او به وی روی آورد.[۴] نیز برخی گفته‏اند: این‏که بر ملاقات اولیا و بزرگان، اطلاق زیارت شده، از آن جهت است که این کار، انحراف از جریان مادی و عدول از عالم طبیعت و توجه به عالم روحانیت است، در حالی که در محیط طبیعی حضور دارد و جسمانیت خویش را حفظ می‏کند.

ادامه مطلب